Van Congo tot Corbulo: het verhaal van de tunnelspecialist

De dwarsverbindingen of vluchttunnels tussen de twee tunnelbuizen van de Corbulotunnel worden uitgegraven door de grond eerst te bevriezen. Deze techniek voorkomt dat grondwater de tunnel instroomt. Hoofduitvoerder en ‘moeilijke grond specialist’ Bouchaib Elomri ziet erop toe dat dit technische hoogstandje goed verloopt. Nederland is het 25e land waar Elomri werkzaam is.

Hij heeft tunnels gegraven over de hele wereld, van Congo en Indonesië tot in Chili en Hongarije. Maar zijn klus bij de RijnlandRoute vindt hij wel heel bijzonder. “Ik werk hier aan de realisatie van de dwarsverbindingen tussen de twee tunnelbuizen, die door middel van de vriestechniek worden gebouwd. Het is echt geweldig. Dit maakt het mogelijk om onder de bebouwde kom dwarsverbindingen te graven zonder dat de grond verzakt of dat er grondwater de tunnel instroomt. Toen we na twee maanden bevriezing het eerste beton weghakten, bleek de grond zo hard als steen te zijn. Helemaal goed, dus. We kunnen het veilig uitgraven en voorzien van spuitbeton, waterdichte folie en stalen wapening. Uiteindelijk storten we in elke dwarsverbinding beton voor de wanden en de vloer. Daarna kunnen we de vriesinstallaties uitzetten.”

De acht dwarsverbindingen vormen straks de vluchtroutes van de Corbulotunnel. Als er in de ene tunnelbuis een incident plaatsvindt, kunnen mensen zichzelf in veiligheid brengen door via een dwarsverbinding naar de andere buis te lopen.

Lange dagen
Het werk aan de dwarsverbindingen gaat dag en nacht door, met vier ploegen van elk twaalf tunnelwerkers. Zij werken steeds acht dagen en hebben daarna zes dagen vrij. Elomri draait zelf lange dagen, soms zelfs van 5.00 uur tot 19.00 uur. “Ik ben deels beneden, op ongeveer 30 meter diepte, bij het werk in de tunnel. Maar ik ben ook boven in de bouwkeet, voor administratief werk en voor vergaderingen met de opdrachtgever en onderaannemers.”

Elomri is zelf in dienst bij één van de vier moederbedrijven van Comol5, Vinci. Dit Franse bouwbedrijf behoort tot de grotere spelers in de wereld en telt maar liefst 150.000 werknemers. Onder al deze collega’s is er naast Elomri slechts één andere ‘moeilijke grond specialist’. “Dat is momenteel de grote uitdaging in de wereld van de tunnelbouwers. Er zijn te weinig mensen met de juiste vaardigheden. Daarom ziet het er niet naar uit dat ik volgend jaar met pensioen kan, ook al word ik 65. Het bedrijf wil mij dan nog inschakelen bij de aanleg van het nieuwe hogesnelheidstraject Lyon-Turijn. Daar worden meerdere tunnels gebouwd, waaronder de Mont d’Ambin Base. Dat wordt met 57,5 kilometer de langste spoortunnel ter wereld. Mijn probleem is dat ik mijn werk te leuk vind. Ik kan geen ‘nee’ zeggen.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Voetsporen
Dat Elomri langer door zal werken dan hij eigenlijk van plan was, heeft zo zijn voordelen. Zijn zoon Sofiane is inmiddels ook tunnelwerker en werkt momenteel samen met zijn vader in de Corbulotunnel. “Ik leer hem nu alle kneepjes van het vak. Hopelijk kan ik hem meenemen naar het project Lyon-Turijn. Als we daar ook nog samenwerken en zijn leerproces voltooien, kan Sofiane daarna in mijn voetsporen treden.”

Zoon en vader wonen vanwege hun werk voor de RijnlandRoute tijdelijk in Nederland. De zoon in Leiden, de vader in Scheveningen. Elomri is er behoorlijk enthousiast over. “Ik vind dit een heel prettig land. En de Nederlanders zijn zo aardig! Als ik buiten op straat loop, zeggen mensen mij gedag. Dat heb ik in Frankrijk nog nooit meegemaakt. Het enige minpuntje is het Hollandse weer. Als dat beter wordt, koop ik hier een huis en ga ik in Nederland van mijn pensioen genieten. Als mijn werkgever mij tenminste ooit laat gaan!”

Maatschappij Regio RijnlandRoute