Klusser Lucas Seisveld kan bijna op zijn lauweren rusten in eigen woning

Een kans voor starters op de woningmarkt. In tijden van steeds stijgende huizenprijzen, zowel huur als koop, lijkt het een utopie. Voor 72 deelnemers aan het project van Stichting Steenvlinder aan de Leidse Toussaintkade komt een droom uit. Een eigen woning die je ook helemaal zelf in elkaar hebt gezet.

“Het vraagt wel om aanpakken, maar ik zou tegen iedereen zeggen: doen”, zegt de 22-jarige Lucas Seisveld, die binnenkort zijn eigen paleisje hoopt in te kunnen wijden met familie en vrienden. Ze hebben hem ook allemaal heel erg goed geholpen tijdens het traject. Het begon allemaal een jaar geleden. Met een bouwplan bedenken, indeling van ruim 50 vierkante meter en voldoen aan alle voorwaarden.

Klusbudget
Stichting Steenvlinder wil mensen helpen die normaal gesproken niet zo gemakkelijk een huis kunnen kopen. Daarvoor hebben ze kluskavels beschikbaar en een klusbudget. Dat laatste moet genoeg zijn om al het bouwmateriaal te kopen en bijvoorbeeld de warmtepomp. Maar om de woning te bouwen, zullen de deelnemers zelf de handen uit de mouwen moeten steken.

Zo ook Lucas Seisveld, student aan de Leidse hogeschool. Niet genoeg spaargeld en ook geen ouders die kunnen bijspringen met eigen geld. Zoals zoveel jonge mensen wil ook Seisveld graag zelfstandige woonruimte. En hij is niet bang om iets nieuws uit te proberen en flink aan te pakken. Bij Steenvlinder zien ze dat ook in en Seisveld krijgt in een oud schoolgebouw aan de Toussaintkade een zogenaamd kluskavel toebedeeld.

Niks
“Het was een grote lege ruimte”, vertelt Seisveld, als hij terugblikt op hoe het eruit zag toen hij in het najaar begon met de bouw van wat zijn droomhuis moet worden. “Geen scheidingswanden tussen mijn huis en dat van de buren. Er was helemaal niks. En kijk nu eens.” Hij gebaart om zich heen. Er zit al een keuken in en een begin van een badkamer, openslaande deuren naar een balkon. Dat was nog wel een dingetje, vertelt hij lachend. “In de oorspronkelijke vergunningsaanvraag stond de deur die ik wilde er niet bij, dus ik moest apart een omgevingsvergunning aanvragen.”

Hulp kreeg hij vooral van zijn vader, die zelf aannemer is en eigenlijk altijd een oplossing weet. “Ik heb een beetje vals gespeeld kun je zeggen.” Seisveld kan er wel om grinniken. “Ik kon altijd mijn vader bellen als ik vastliep. Videobellen is dan helemaal een uitkomst. Ik kon hem precies laten zien wat ik wilde doen en waarom het niet lukte. Maar ik heb ook heel veel hulp gehad van de rest van mijn familie en van mijn vrienden.”

Kans
Na ruim negen maanden is het allemaal bijna klaar voor schilderen, inrichten en de verhuizing. “Ik kan het dan eerst twee jaar huren en daarna heb ik vijf jaar de tijd om het te kopen tegen kostprijs. En wat is er nu gaver dan in een huis wonen dat je zelf hebt gemaakt met je eigen handen. Ik zou het iedereen aan kunnen raden. Krijg je zo’n kans, ga het doen. Maar besef wel dat het een hele onderneming is en dat je echt moet doorpakken.”

 

Leiden Maatschappij