Nieuwe directeur vrouwenopvang Rosa Manus: Paula van den Boom

Huiselijk geweld gaat niet alleen om klappen krijgen of ontvangen. Bedreiging, intimidatie, treiteren, op afstand de verwarming aan of uitzetten. Er is een heel scala aan vormen. Slachtoffers en daders komen in alle lage en milieus van de bevolking voor. Rosa Manus is er voor iedereen die te maken heeft met huiselijk geweld.

“Het gaat altijd om het uitoefenen van controle”, zegt Paula van den Boom, de nieuwe directeur-bestuurder van vrouwenopvang Rosa Manus. “Wij bieden hulp achter de voordeur. Het geweld moet stoppen en mensen moeten hun leven weer oppakken. En als er kinderen betrokken zijn, is het belangrijk dat ze hun moeder en hun vader blijven zien.”

Verslaggeefster Gerry van Bakel in gesprek met Paula van den Boom, directeur-bestuurder vrouwenopvang Rosa Manus.

Paula van den Boom begon ooit als belastingadviseur, en maakte zo’n tien jaar geleden de overstap naar de hulpverlening. “Een hele overgang. Ik had eigenlijk het idee dat ik voor een grote organisatie als het Rode Kruis of Artsen zonder Grenzen wilde gaan werken. Maar toen ik bij een kleinere stichting terechtkwam die hulp bood bij huiselijk geweld, merkte ik dat er hier ook genoeg te doen is. En nu weet ik dat ik hiermee verder wil. Hier wil ik mijn tijd en energie aan besteden.”

De opvang is er voor iedereen, toch ziet Van den Boom niet iedereen aankloppen bij Rosa Manus. “Je ziet dat mensen met een wat hoger inkomen en een groter netwerk zelf een veilige plek kunnen creëren. Wij zien vooral de mensen die met meerdere problemen kampen, vrouwen die geen eigen inkomen hebben of een taalachterstand en mensen met psychische problemen. Ook zien we vrouwen, mannen en kinderen die eerder in hun jeugd in aanraking zijn geweest met geweld. Die weten soms niet beter. Het gaat echt door van generatie op generatie.”

Rosa Manus is in Leiden en omstreken de spin in het web, volgens Van den Boom. “Wij zijn heel goed in het organiseren van veiligheid voor mensen. En we werken daarin samen met partners in de keten. Zoals wijkteams, politie, huisartsen. Al denk ik wel dat we daarin nog meer kunnen doen. Dat we het allemaal nog beter kunnen laten aansluiten en vervlechten. Ik heb zeker ambitie. Ik kom niet alleen op de winkel passen.”

In de vrouwenopvang Rosa Manus in Leiden zitten alleen vrouwen en kinderen. Mannen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld worden elders opgevangen. “Dat is een paar jaar geleden zo afgesproken. We hebben nog niet zoveel zicht op mannen als slachtoffers van huiselijk geweld. De schaamte is onder mannen zo mogelijk nog groter. En het is voor niemand een gemakkelijk onderwerp. Ik denk wel dat er vooruitgang is geboekt de laatste jaren. Er zijn betere programma’s gekomen en er is erkenning voor slachtoffers. Maar het blijft moeilijk voor mensen om erover te praten en om hulp te vragen. Maar die hulp is er wel.”

Voordat Van den Boom in dienst kwam bij Rosa Manus als opvolger van Marion Suijker die in het voorjaar vertrok, werkte ze bij Digital safetyNed. Dat is een organisatie die zich specifiek bezig houdt met digitale veiligheid van slachtoffers van huiselijk geweld. “Mensen die elkaar online stalken, of de verwarming op afstand lager of juist hoger zetten, een alarm af laten gaan.” Volgens Van den Boom kent huiselijk geweld veel gezichten en vormen. “In coronatijd kwam ineens boven dat er ook ouders zijn die juist door hun kinderen mishandeld worden, soms volwassen kinderen, maar soms ook thuiswonende pubers.”

Van den Boom wil zich vooral hard maken voor de positie van kinderen. “Je moet investeren in kinderen, zij zijn de toekomst. Je wilt echt niet dat zij hier over tien, vijftien jaar ook weer zitten. En we moeten ons voorbereiden op de cliënten van de toekomst. Kinderen die nu opgroeien in de social media-omgeving. Wat voor relaties gaan zij straks aan en met welke problemen komen zij dan bij ons? Ik denk dat we daar nog niet klaar voor zijn.”

Leiden Maatschappij