Eerste editie Buurtcamping in Park Matilo: vilten in pyjama, vliegeren en verhalen bij het kampvuur

Wie dit weekend dacht de hond te laten rennen in Park Matilo, kwam bedrogen uit. Het normaal zo desolate grasveld was omgetoverd tot een heuse Buurtcamping. Van vrijdag tot en met zondag konden buurtbewoners er kamperen in hun eigen buurt én deelnemen aan een vol activiteitenprogramma. Doel van het geheel: de verschillende groepen bewoners uit de omliggende wijken Roomburg en Meerburg met elkaar verbinden.

Hoewel er van alles gaande is, oogt Park Matilo zondagochtend rustig. Niet dat de kampeerders stilletjes in hun eigen tent zitten te lezen, in tegendeel, ze zijn juist allemaal onder de pannen. De boogschietcursus is in volle gang, net als een spannende pot jeu des boules en er is zelfs een kleinschalig concert. De creabea’s kunnen hun ei kwijt in de workshop vilten, waar ze met slechts water en groene zeep restjes wol een nieuw leven inblazen. Met trots laten de kleine deelnemertjes, gekleed in onesies en pyjama’s, op de camping kan het allemaal, hun zelfgevilte kaarsenhoudertjes zien. Op de vraag wat het allerleukste was dit weekend, is het antwoord unaniem: “dit natuurlijk!”. 

90 mensen
Die ontspannen sfeer tekent de Buurtcamping, die vrijdag geopend werd door wethouder en buurtbewoner Fleur Spijker. Hoewel de organisatie veel inzet vergde, is het uiteindelijk maar een klein groepje tenten dat een hoek van het grote grasveld in beslag neemt. Dat was ook de bedoeling, vertelde organisator Marten Ris aan Sleutelstad. Beginnen met dertig tenten deze eerste keer, om in volgende jaren uit te breiden naar meer. Ris is tevreden met de opkomst: “We hebben 75 aanmeldingen gehad via de website en er zijn nog zo’n 10 mensen komen binnenwaaien. Ik denk dat we in totaal 85 tot 90 mensen bereikt hebben. Daar ben ik heel tevreden mee.”

Knutseltipi
In een tipi even verderop knutselen ouders en kinderen aan vliegers. Als het even meezit, vertelt Mees van 11, waait het hard genoeg en kunnen de vliegers zo, huppakee, de lucht in. Het is dankzij hem dat hij dit weekend met zijn vader en broertjes naar de Buurtcamping is gekomen, vertelt hij trots. “Ik zag een advertentie hangen op de flat waar ik langsliep, en toen hebben we ons aangemeld.” Dan komt er vanachter Mees een hoofd onder het tentdoek vandaan. Vader Boudewijn heeft een bijzondere manier gekozen om een kijkje te nemen in de knutseltipi. Al liggend, half binnen en buiten, vertelt hij dat het hem goed bevalt. “Ik realiseer me nu ook hoeveel er eigenlijk wordt georganiseerd voor buurtbewoners. Daar ga ik me in de toekomst zeker meer mee bezighouden.”

Niet alleen kinderen en ouders vermaken zich op de Buurtcamping. Ook Sam van 43 vindt het ook een heerlijk vakantieweekend, vertelt ze met een ijsje in haar hand (drie bolletjes met spikkels én chocola, voor het echte vakantiegevoel). De activiteiten laat ze links liggen, ze vermaakt zich dit weekend goed met een boek bij haar tent. Ideaal vindt ze het, om zo dicht bij haar eigen huis een weekendje weg te zijn. “Ik kan gewoon even terug voor de katten, heb geen oppas nodig.” Heeft ze nieuwe vrienden gemaakt op de Buurtcamping? Ze lacht. “Dat is nog wel een groot woord, maar ik heb wel al leuke mensen ontmoet.”

Kampvuur
Zoals voor veel buurtinitiatieven geldt, zou er geen Buurtcamping zijn zonder de inzet van vrijwilligers. Bert Klompmaker is dit weekend verantwoordelijk voor de logistiek. “We hebben hard moeten werken, het was de eerste keer, je moet alles uitvinden. Gelukkig helpt de landelijke stichting ons ook goed.” Hoogtepunten waren voor Bert de avonden. “Op de eerste avond kwamen er vijf spoken word artists. Daar had ik geen hoge verwachtingen van eigenlijk, maar het was echt leuk.” Op de tweede en laatste avond was het de beurt aan een verhalenverteller. “Dat was een mooie manier om de avond af te sluiten, klassiek, rond het kampvuur.”

Kleine beurs
De missie van de Buurtcamping: buurtbewoners die elkaar anders nooit tegenkomen, met elkaar verbinden. Want, zo redeneert de organisatie, met een pleerol onder de arm zien we er allemaal even knullig uit, of je nu in een villa of in een appartementje woont. Is dat gelukt dit weekend? Op zich wel, denkt Ris, maar het kan beter. Het doel was om een derde minima op de camping te hebben, die weinig hoeven te betalen, maar er waren uiteindelijk veel meer betalende bezoekers dan kampeerders met een kleine beurs. Terwijl dat juist de groep is die wel een goedkoop vakantieweekend kan gebruiken. De Buurtcamping in Leiden-Noord kampte met hetzelfde probleem, daar was het reden voor de vrijwilligers om de camping voor dit jaar af te blazen.

Ris erkent dat ze het niet makkelijk vinden om minima te bereiken. “Mensen moeten over de gêne heen om zich aan te melden als iemand met een kleine beurs. Daar moeten we het komende jaar goed naar kijken.” Volgend jaar weer? Absoluut, daar is Ris van overtuigd. “En dan een slagje groter, en met méér minima.”

 

Leiden Maatschappij