Ondernemingsraad DZB: 'Water staat veel medewerkers aan de lippen'

Mensen met een arbeidsbijzonderheid die bij DZB werken, lopen een groot risico om op korte termijn in de financiële problemen te komen. Dat schrijft voorzitter Margriet Aartman van de ondernemingsraad van DZB in een brandbrief aan de Leidse gemeenteraad.

“Als we rondvragen, blijkt dat veel collega’s niet meer rond kunnen komen”, schrijft Aartman. “Ook zien we de laatste tijd veel verzoeken voorbijkomen waarin medewerkers om een voorschot vragen.”

Volgens de OR van DZB is dat ook niet zo gek. “Mensen die afhankelijk zijn van de Participatiewet ontvangen doorgaans het wettelijk minimum loon en zijn daar levenslang van afhankelijk en hebben daardoor nauwelijks ruimte om te sparen. Ze kunnen maar net rondkomen en met de explosief toegenomen kosten voor levensonderhoud lopen ze een grote kans om schulden te maken. Die kunnen ze vervolgens niet of nauwelijks terugbetalen”

Grote zorgen
DZB wijst erop dat de mensen die bij het sociale werkbedrijf werken vaak in slecht geïsoleerde huizen wonen, minder digitaal vaardig zijn en vaker dan elders moeite hebben met lezen en schrijven. Hun sociale netwerk is daarom vaak beperkt en bestaat vooral uit de werkomgeving. De ondernemingsraad maakt zich dan ook grote zorgen en houdt de raadsleden voor dat er dringend iets moet gebeuren om te voorkomen dat deze groep medewerkers kopje onder gaat.

Er moet volgens Aartman echt dringend iets gebeuren. Volgens de OR kan dat met extra geld, extra begeleiding om te voorkomen dat medewerkers in de schulden raken en waar nodig ook snelle interventies om problemen voor te zijn.

Reiskosten
Een van de problemen is volgens DZB ook het doel van de Participatiewet. Alles is erop gericht om mensen uit te laten stromen naar regulier werk. “Dat brengt de mensen juist in de problemen. De uitstroom is vrijwel altijd naar de laagste loonschalen en zorgt vaak voor extra reistijd en dus meer reiskosten. Via de cao voor de DZB-medewerkers is een lage reiskostenvergoeding vastgelegd van tien cent per kilometer. Ook is er geen compensatie of loonstijging in de cao voorzien. Dat zorgt er in praktijk voor dat mensen zich niet verder kunnen ontwikkelen of zich ziekmelden.

Onaanvaardbaar
De ondernemingsraad van DZB vraagt de gemeenteraadsleden om direct in actie te komen. “De zwakste schouders dragen nu de zwaarste lasten.” Ook stress, veroorzaakt door langdurige zorgen over het inkomen zorgt ervoor dat mensen steeds minder kunnen in plaats van dat ze zich ontwikkelen. “Dat is zowel individueel als maatschappelijk ongewenst en moreel onaanvaardbaar.”

Leiden Maatschappij Politiek