Erdbrink wil ook lichtheid van bestaan laten zien in ‘Onze man bij de Taliban’

Journalist en Leidenaar Thomas Erdbrink maakte voor de VPRO de vierdelige serie ‘Onze man bij de Taliban’. Hij was bij elkaar drie maanden in Afghanistan om te laten zien wat er gebeurt na het terugtrekken van de westerse legermachten en de overname van de taliban.

“Ik dacht: daar moet wel een groot verhaal zijn. Want die mensen leefden eerst, zeker in de hoofdstad Kabul, met een soort westerse handreiking. En met de mogelijkheid om in contact te staan met het Westen”, vertelt Erdbrink. “En dan ineens valt er ineens een ijzeren gordijn naar beneden, want de taliban die komt en maken de regels ineens heel anders. Dus dat hebben we geprobeerd te vangen.”

Casper Chaudron in gesprek met Thomas Erdbrink over zijn serie ‘Onze man bij de Taliban’

De voorbereidingen voor de opnames waren lastig. Daarom gingen Erdbrink en zijn regisseur Roel van Broekhoven van tevoren al een paar keer naar Afghanistan om het land te leren kennen. “Je komt dan door de dag mensen tegen die eventueel interessant zouden kunnen zijn. En je maakt lijstjes met wie je uiteindelijk wil spreken.”

De recensies over de eerste twee afleveringen, die al uitgezonden zijn, waren lovend. En hoewel het soms lijkt alsof het de presentator allemaal makkelijk afgaat, was het allesbehalve dat. “Het lijkt van een afstand misschien makkelijk, maar ik heb daar ook heel veel voor opgegeven. Als eerste dit land (Nederland) want ik ben jaren geleden naar Iran gegaan om daar te werken.” Dat is ook een van de redenen geweest waarom hij is gestopt bij The New York Times met de dagelijkse journalistiek. “Er zit dus vooral heel veel ervaring in zo’n serie.”

Het was voor de makers vooral de vraag hoe ze het verhaal gingen vertellen,  zodat de kijker ook geïnteresseerd zou raken in het verhaal. “De lichtheid van het bestaan bestaat ook in Afghanistan. Dat wilden we ook laten zien. En soms wordt er gelachen om de absurditeit van de situatie. Maar ik heb niet het idee dat er mensen werden uitgelachen. Dat heb ik niet in de hand maar daar hebben we het niet voor gemaakt.”

Sommigen mensen die te zien zijn in de serie zijn inmiddels gevlucht naar een ander land. Erdbrink bewaart nog contact met bijna alle sprekers die te zien zijn. “Je moet als journalist geen activist zijn. Maar ik vind het wel belangrijk dat je niet alleen iets neemt van je onderwerp. Maar dat je ook iets probeert te veranderen.”

Leiden Maatschappij