Geen schadevergoeding na dwangarbeid in Zoeterwouds klooster

De negentien vrouwen die in hun jeugd dwangarbeid moesten verrichten bij Klooster de Goede Herder in Zoeterwoude hebben geen recht op schadevergoeding. De rechtbank Noord-Holland heeft de vordering van de vrouwen waarin ze schadevergoeding eisen van twee betrokken katholieke kerkgenootschappen afgewezen, omdat de feiten verjaard zijn. De situatie zou zich hebben voorgedaan tussen 1951 en 1979.

De vrouwen wisten dat hun vordering verjaard was, maar zij vonden het niet redelijk dat de Goede Herder daar een beroep op deed. De dwangarbeid bestond onder meer uit het verplicht werken in wasserijen en naaiateliers. De vrouwen zeggen dat zij door hun ervaringen in de Goede Herder allemaal een posttraumatische stressstoornis (PTSS) hebben opgelopen. Ook zou hun identiteit zijn afgepakt waardoor zij niet in staat zouden zijn geweest om de Goede Herder eerder aansprakelijk te stellen.

De rechtbank oordeelde echter dat de Goede Herder de meisjes niet bewust heeft getraumatiseerd. Ook zouden niet alle vrouwen hun verblijf in Zoeterwoude als negatief hebben ervaren. Uit rapporten van de overheid zou bovendien blijken dat het regime per instelling van de Goede Herder verschilde en over de gehele periode 1951-1979 ook veranderde. Daardoor zouden de vrouwen als groep niet beschouwd kunnen worden als een uitzonderlijk geval. Daarom zou er ook geen uitzondering gemaakt kunnen worden op de verjaring.

Maatschappij Politiek Zoeterwoude