Kunstwerk Stille Strijd vraagt aandacht voor jongeren met mentale problemen

“Somber” en “verdrietig” zijn de woorden die het kunstwerk Stille Strijd oproept bij twee jongeren die toevallig op de Beestenmarkt zijn. Naar eigen zeggen, hebben ze geen idee waar ze naar kijken. Kunstenares Saskia Stolz heeft met haar beeld de juiste snaar getroffen. De in elkaar gedoken figuur van een jongen, capuchon over het hoofd, spreekt voor zich.

“Hulp helpt”, zegt Saskia Merelle van 113 Zelfmoordpreventie. En dat zit niet altijd in direct oplossingen aandragen, maar “vooral luisteren zonder oordelen”. Merelle spreekt bij de onthulling van het kunstwerk door wethouder Fleur Spijker. Het opvallende kunstwerk in helderwit en zonnig geel moet het gesprek op gang brengen over depressies, mentale problemen en (pogingen tot) zelfdoding bij jongeren.

Een reportage van verslaggeefster Gerry van Bakel over het kunstwerk Stille Strijd op de Beestenmarkt.

Het beeld werd begin juli in Amsterdam voor het eerst geplaatst, stond daarna in Haarlem en staat tot 28 augustus in het hart van Leiden. Van wethouder Spijker had het beeld er wel langer mogen staan, maar het moet door naar Maastricht en Rotterdam. Stolz wil heel Nederland in beweging krijgen en in gesprek. “Dat hoor ik veel van jongeren dat ze er met niemand over kunnen praten.”

113
Zelfdoding is onder jongeren doodsoorzaak nummer één. Elk jaar stappen ruim driehonderd jongeren uit het leven, zoals het vaak wordt omschreven. Dat is bijna elke dag wel een. En vaak blijft het stil. Niemand weet wat hij of zij moet zeggen. Volgens 113 Zelfmoordpreventie hoeft dat ook niet altijd. “Vraag hoe het met iemand gaat en luister dan ook echt”, zegt Merelle. “En mensen kunnen ons dag en nacht bereiken. Op 0800-0113. En hulp helpt ook echt. Die verhalen zou ik graag meer terughoren.”

De ogenschijnlijk vrolijke kleur geel heeft de kunstenares bewust gekozen. “Het valt op, mensen lopen er dan eerder naar toe en het is ook vaak zo – dat hebben jongeren mij verteld – dat jongeren zich vaak vrolijker voordoen dan ze zich voelen.”

Elkaar zien
Leiden kent sinds een paar maanden een stichting die zich ook inzet voor het bespreekbaar maken onder jongeren van sombere gevoelens. Luuk Renne is een van de oprichters van de Stichting We zien mekaar. “We maakten in onze vriendenkring twee gevallen van zelfdoding mee. We willen ons met deze stichting inzetten voor meer openheid. Dat je mag praten over sombere gevoelens, over dat het niet zo goed met je gaat.”

De cijfers zijn voor jongens en mannen nog hoger dan voor meisjes en vrouwen als het om pogingen tot zelfdoding gaat. “Mannen praten toch eerder over voetbal, over wat ze in het weekend hebben gedaan en niet zo gauw over hun gevoelens”, zegt Renne, “ik heb het idee dat vrouwen dat meer doen, maar dat is misschien wel mijn vooroordeel. Wij vertellen overal ons verhaal om dat taboe weg te nemen.”

Denk je wel eens aan zelfdoding? Of heb je het idee dat iemand uit je omgeving daar mee worstelt? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 113.nl of bel 0800-0113. Meer informatie over de Stichting We zien mekaar is te vinden op hun website.

 

Cultuur Leiden Maatschappij We zien mekaar