Deel dit bericht!  

Casper Faassen's 'Gezicht op Leiden' in trouwzaal stadhuis

De trouwzaal van het stadhuis krijgt weer een uniek kunstwerk. Het ‘Gezicht op Leiden’ van de Leidse kunstenaar Casper Faassen gaat de achterwand van de trouwzaal sieren. Daar hangt sinds 2005 een kopie van het schilderij ‘De spijziging der verloste Leidenaren’ van Pieter van Veen. Het origineel van dat schilderij is de afgelopen jaren gerestaureerd en is begin vorig jaar opgenomen in de vaste collectie van de Lakenhal.

Burgemeester Lenferink over het nieuwe schilderij dat binnen enkele weken in de trouwzaal wordt opgehangen.

De kopie begint inmiddels te vervagen en toen een jaar geleden bleek dat de klimatologische omstandigheden in het stadhuis onvoldoende waren voor het echte schilderij ging burgemeester Lenferink op zoek naar een waardig alternatief. Daar hoefde de eerste burger van Leiden overigens niet lang over na te denken. Eind 2013 presenteerden Jochem Myjer, Onno Blom en Casper Faassen hun ‘Ode aan Leiden’, bestaande uit Jochem’s lied ‘Lalala Leiden’, het sonnet ‘Vogelvlucht’ van Onno Blom en het schilderij ‘Gezicht op Leiden’ van Casper Faassen die zich liet inspireren door het ‘Zicht op Leiden‘ dat de Leidse landschapsschilder Jan van Goyen in 1650 maakte. Het stadsgezicht van Casper Faassen is een kunstwerk dat bestaat uit een foto die is afgedrukt op glas en vervolgens door Faassen is beschilderd in de stijl van de oude Hollandse meesters.

De achterwand van de Burgerzaal met de medaillons van Wilhelmina en Juliana zoals hij er in 1954 uitzag.

Dat laatste schilderij is nu door de gemeente aangeschaft en wordt over enkele weken onthuld in de trouwzaal. Voor het zover is, moeten er in die trouwzaal nog wel enkele aanpassingen gedaan worden. Het huidige schilderij is zo groot dat twee marmeren medaillons erachter zijn verdwenen. Die worden nu weer zichtbaar omdat het ‘Gezicht op Leiden’, anders dan op bovenstaande fotobewerking, kleiner is dan het huidige schilderij.

De bronzen medaillons blijven voorlopig ook hangen

Het gaat om beeltenissen van Wilhelmina en Juliana die op 30 april 1951 werden onthuld. Toen ze in 1978 achter het enorme schilderij ‘De Spijziging der verloste Leidenaren’ verdwenen werd besloten om verderop in de Burgerzaal twee koperen afgietsels van de medaillons op te hangen. Die blijven vooralsnog hangen, maar mogelijk verdwijnen ze over enkele jaren alsnog richting Lakenhal. Als koning Willem-Alexander vijf jaar op de troon zit krijgt hij ook een medaillon in het Leidse stadhuis en daarvoor moet dan plaats gemaakt worden. Tot die tijd hangen zijn grootmoeder en overgrootmoeder dus dubbel in de zaal.