Leidse ex-patiënt waarschuwt jongeren voor corona: "Het is griep in het kwadraat"

Van wie hij het kreeg weet hij niet, maar ineens had David Hoffenkamp uit Leiden corona. De 29-jarige horecamedewerker hoefde weliswaar niet naar het ziekenhuis, maar de ziekte heeft hem wel zo hard te pakken gehad, dat hij nu leeftijdsgenoten wil waarschuwen dat corona niet alleen ouderen treft. Hij schreef een column over de ziekte, en hoopt jongeren daarmee duidelijk te maken dat corona geen ‘griepje’ is.

“Wat ik heb gehad, is een heel afgezwakte variant”, vertelt Hoffenkamp, die nu bijna een week virusvrij is, aan Omroep West. Maar zelfs die afgezwakte variant wenst hij niemand toe. “Zelfs als het mild is, is het een heel naar virus. Het begint met wat hoesten, maar ik vond het niks voor mij, dus ik dacht dat het een gewone verkoudheid was.”

Al snel ontdekt Hoffenkamp dat het toch iets anders is. “Het begint met keelpijn uit de hel, dan een ratelhoest, waarvan iedereen ergens anders gaat staan. Je energieniveau daalt naar nul, je bent niet meer helder en scherp en je zit maar wat te ijlen.” Daarnaast is er de koorts. Hoffenkamp moest in thuisquarantaine. “Het was een hele nare week, met griep in het kwadraat. Het is echt veel erger.”

‘Niet onkwetsbaar’
In zijn omgeving ziet de ex-patiënt dat mensen het coronavirus nog altijd niet serieus genoeg nemen. “Jonge mensen denken vaak dat ze onkwetsbaar zijn, maar dat is niet zo. Daarom heb ik deze column geschreven, om mensen bewust te maken.”

Hoffenkamp houdt nog steeds ruim afstand van andere mensen. Hij hoopt heel erg dat de theorie klopt dat je geen tweede keer corona kan krijgen, maar hij neemt liever geen risico. “Dit wil je zeker geen tweede keer meemaken, zelfs niet één keer, je wilt het helemaal niet.”

Lees hieronder de column van Hoffenkamp.

Corona en ik

In de afgelopen weken leerde ik Corona kennen. Ze was nog niet zo lang in Nederland en had een indrukwekkende reis achter de rug. Vleermuis-spotten in China, een stedentrip naar Milaan, carnaval vieren in Brabant. Uiteindelijk streek ze neer in ons mooie Leiden. Het begon tussen Corona en mij met wat onschuldig geflirt. Een tranende knipoog hier, een achter een mondkapje verborgen glimlach daar. Vorige week sloeg de vonk dan toch echt over. Je kent het. Hoesten van geluk. Woedende vlinders in je keel. Zweten als een otter als je aan haar denkt.

Zoals elk nieuw koppel sloten we ons af voor de buitenwereld. Je hebt aan elkaar genoeg. Koortsachtige spanning en van slaap komt niets terecht. Koppel-grapjes. Corona plus David maakt Covid. Vonden we koddig. Toch kreeg ik het langzaam benauwd. Het ging allemaal wel erg snel. Zo gemakkelijk als ze mee ging naar huis, zo moeizaam bleek het om weer van haar af te komen. Ik mocht mijn familie niet meer zien en ik kon zelfs niet meer de straat op. Ik durfde geen mensen te ontmoeten, uit angst dat Corona ze iets aan zou doen.

Iedereen had het over Corona. Ze was nieuw, exotisch, en spannend. Ik kende de verhalen die over haar de ronde deden natuurlijk. Over hoe vreselijk ze omging met oudere en kwetsbare mensen. Over de ravage die ze heeft aangericht in Italië. Maar als jonge en gezonde man denk je toch dat het zo’n vaart niet zal lopen. Die kan ik wel aan, dacht ik.

Nu, zo’n tien dagen later, denk ik daar anders over. Die Corona is gevaarlijk, hoe jong en gezond je ook bent. Ik heb haar na een ellendige week de deur uit weten te werken. Ik hoop dat jou zo’n week bespaard blijft. Laat je niet verleiden tot een gezellige avond buiten de deur, hoe onschuldig ze ook lijkt. Als je toch naar buiten moet, en mocht je haar zien, houd dan afstand. Je weet wellicht niet hoe ze eruit ziet. Houd dan van iedereen afstand, voor de zekerheid. Ten minste zo’n anderhalve meter.

David Hoffenkamp

Leiden Maatschappij Coronacrisis