Burgemeester Emile Jaensch: "Ik krijg veel meer reacties op sociale media"

De coronacrisis heeft ons werk op z’n kop gezet. Vergaderen gebeurt online en een praatje bij het koffieapparaat zit er voorlopig niet meer in. Dat geldt ook voor burgemeesters, die juist in deze tijd een cruciale functie hebben. Hoe vullen zij hun rol als burgervader of -moeder in? En hoe blijf je vanuit huis in contact met de inwoners van de gemeente? Deze week bezoeken we elke avond een andere gemeente in de Leidse regio.

Burgemeester Emile Jaensch van Oegstgeest was altijd al heel actief op sociale media en daar maakt hij nu gebruik van. “Je ziet dat meer mensen dan voorheen reageren met vragen en suggesties, maar ook met zorgen.” Op sociale media probeert Jaensch te laten zien hoe hij zijn rol als burgervader invult en dat hij meeleeft met mensen in de zorg, ondernemers en alle ouders van jonge kinderen die door blijven werken. “De burgervaderrol is in deze tijd nog belangrijker dan normaal.”

Hoe vult u die rol op dit moment in?
“Ik ben zelf ook een mens dat gevoelens heeft en die mag je in deze tijd ook meer laten zien. Dat doe ik vooral op de sociale media en op die manier probeer ik mensen te verbinden: door te laten zien dat ze niet uniek zijn, dat ik ook ouders heb en een fietsmaatje dat ik niet kan zien. Dat levert herkenning op, die belangrijk is op dit moment.”

Bent u in staat om uw werk goed te kunnen doen?
“Ik denk dat iedere burgemeester hier ‘ja’ op zal zeggen. Deze tijd vraagt om creativiteit en dat is precies wat onze beroepsgroep kenmerkt. Ik mis het wel dat ik niet binnen kan lopen bij ondernemers waarbij het niet goed gaat, of bij verpleeghuis Van Wijckerslooth om de mensen een hart onder de riem te steken. Zij krijgen nu niet de waardering die ze verdienen, maar ik weet ook niet hoe het nu beter kan. Een brief sturen kan altijd, maar het is toch anders als je het mensen in hun gezicht kan zeggen.”

Hoe is het om net als veel inwoners van Oegstgeest thuis te werken?
“Eén à twee dagen per week ben ik nog op het gemeentehuis voor een overleg met de wethouders en om documenten te ondertekenen. De overige vijf dagen – ja, het werk gaat nu zeven dagen per week door – werk ik vanuit huis. Daar komen de muren wel op me af soms, nu bijna alle vergaderingen digitaal zijn. In het genootschap van burgemeesters hebben we onlangs gelukkig wel les gehad in hoe je digitaal goed een vergadering kunt voorzitten. Normaal kijk ik bijvoorbeeld naar de gezichten van mensen om te zien of ze het ergens mee eens zijn, maar nu ga ik iedereen individueel af.”

Bent u al klaar voor de anderhalvemetersamenleving?
“Daar wordt nu hard aan gewerkt. Voor de gemeenteraad betekent dat bijvoorbeeld dat je niet meer met iedereen samen kan komen in de zaal, inclusief pers en publiek. Maar het heeft ook gevolgen voor de manier waarop we mensen kunnen ontvangen op het gemeentehuis, dat wordt een groot lijnenspel dat we aan bezoekers zullen moeten gaan uitleggen. De secretarissen van de vijf gemeenten kijken nu wat het betekent voor onze gemeentelijke organisatie, zoals kantoortuinen en welke mogelijkheden er zijn voor structureel meer thuiswerken.”

Welke vraag krijgt u het meest? En wat is daarop uw antwoord?
“Goede vraag. Ik denk: ben je gezond? Voor deze crisis was dat dezelfde vraag als ‘hoe gaat het’ en zei je ‘goed, dankjewel’. Op dit moment zitten daarachter ook vragen als: ‘kunt u uw functie nog wel aan? Kan ik worden besmet?’ Eerder was dat sneller een formaliteit, maar doordat iedereen nu een kans op besmetting heeft, is dat wel veranderd.”

Tot slot, wat is uw favoriete vermaak voor de momenten van ontspanning die nog overblijven?
“Ik heb heel veel dvd’s opgezocht en de dvd-recorder uit het archief gehaald. Daarop kijk ik nu films van Jacques Tati en ook Toni Erdman (een film van de Duitse regisseur Maren Ade uit 2016, red.) vind ik een echte aanrader. Daarnaast houd ik erg van reizen, wat nu natuurlijk niet kan. Dus heb ik maar wat reisgidsen gepakt en ben ik nu reizen aan het herbeleven, op dit moment drie delen van de Griekse eilanden. Ik ben op een leeftijd dat ik herinneringen op kan halen van die reizen en daarvan kan genieten, zonder dat ik het idee krijg dat ik daar morgen meteen weer naartoe moet.”

Maatschappij Oegstgeest Politiek Burgemeester in crisistijd