Deel dit bericht!  

Week van de Ondernemer: 90-jarig familiebedrijf Wolfslag heeft al heel wat crises overleefd

Tijdens de eerste golf in maart kwamen de hamsteraars in papier en inkt, maar verder liep de stad leeg en werd het in kantoorvakhandel Wolfslag aan de Breestraat steeds stiller. Nu loopt vooral de kantoorinrichting goed. “In de tweede golf kwam het besef dat een goede professionele thuiswerkplek noodzakelijk is.”

Patrick Wolfslag, de derde generatie van het familiebedrijf in kantoorinrichting en kantoorbenodigdheden, zit niet gauw bij de pakken neer. Hij ziet altijd kansen. Ook in een crisissituatie. “Toen ik net begon in 1990 hadden we ook een financiële crisis. Mijn vader en ik wilden graag een zaak erbij met bureaus, stoelen en printers. Maar de banken wensten ons alleen veel succes, geld kregen we niet. Toch is het gelukt. We gaan die 100 jaar ook wel aantikken.”

Verslaggeefster Gerry van Bakel in gesprek met Patrick Wolfslag, derde generatie in het familiebedrijf in kantoorinrichting en kantoorbenodigdheden over ondernemen in de coronacrisis.

Grootouders Wolfslag begonnen in 1930 hun zaak op de hoek van de Langebrug en de Ketelboetersteeg. “Nu zit er in een kapper in. Mijn oma verkocht tramkaartjes en ansichtkaarten, mijn opa was boekbinder en dat deed hij achter de zaak. Later kwamen er vulpennen bij.” In 1937 verhuisde de winkel naar Breestraat 145 en daar zit Wolfslag nu nog, al zijn ze er een tijdje weggeweest. De kantoorvakhandel met ontelbaar veel soorten pennen, potloden, papier, wenskaarten en dergelijke, is sinds de jaren vijftig langzaam ontstaan, aldus Wolfslag.

Skippyballen
In die negentig jaar is de winkel een paar keer ingrijpend veranderd. Meegaan met de tijd is onontbeerlijk. “Toen we in 2014 terugkwamen in nummer 145 hebben we het meteen wat anders aangepakt. We hebben veel buitenlandse studenten onder onze klanten. Voor hen zijn we vaak een punt van herkenning en ook een vraagbaak.” En tijdens de eerste lockdown van de coronacrisis in het voorjaar waren het juist die klanten die het lieten afweten. “De studenten gingen naar paps en mams, de stad liep leeg. Die hebben we tot september ook niet meer teruggezien.”

Inmiddels draait de winkel weer redelijk. Maar de grote drukte is in de showroom in de Moerbeistraat. Wie eerst nog thuis aan de keukentafel zat te werken of in een hoekje van de slaapkamer aan een gelegenheidsbureautje, komt vanaf september kijken naar een goed bureau en een goede stoel. “Het zijn tegenwoordig allemaal zit-sta-bureaus. Tijdens de eerste golf gingen er ook nog wel grote skippyballen en krukjes de deur uit, nu kiest iedereen voor een stoel van kwaliteit.”

Minnetjes
Daarbij gaat Wolfslag niet de concurrentie aan met de prijsvechters. “Als iemand hier binnenkomt en denkt dat hij voor tweehonderd euro een bureau met stoel kan kopen, is hij aan het verkeerde adres. Dan denk ik altijd: ik ga ervan uit dat je de weg naar Delft wel weet.”

Wat Wolfslag mist in Leiden is onderlinge verbondenheid tussen de ondernemers. “Mijn tip aan iedere ondernemer is: praat met elkaar. Ook over de zaken die niet goed gaan, waar de minnetjes zitten. Wees niet te gesloten. Je kunt van heel veel van elkaar leren, mogelijkheden ontdekken en samenwerken.”