Deel dit bericht!  

Podcastserie De Ladder #2, de buurtkapper: ‘Niet goed, haar terug’

Als je haar maar goed zit. Tijdens de lockdown vanwege de coronamaatregelen waren alle kappers maanden dicht. Maar voor sommige mensen is naar de kapper gaan niet zo vanzelfsprekend vanwege gebrek aan geld. Voor hen is er buurtkapper Kourosh.

Lees alle artikelen terug in het ‘De Ladder’ dossier van Sleutelstad of beluister hier de podcasts

Kourosh ontvluchtte bijna vijfentwintig jaar geleden zijn vaderland. Kwam na een barre tocht in Nederland terecht en zat zo’n tien jaar in onzekerheid in verschillende asielzoekerscentra in Nederland. Uiteindelijk kreeg hij een verblijfstatus dankzij het generaal pardon waartoe eind 2006 in het parlement werd besloten. Nu is hij de buurtkapper in de BOP en hij knipt de mensen uit de wijk.

Podcastmakers Andy Clark en Gerry van Bakel kijken rond in de BOP aan de Willem Klooslaan, deze keer praten ze met buurtkapper Kourosh.

In 2020 won de nieuwe welzijnsorganisatie Buzz Leiden de aanbesteding in het sociaal domein in Leiden. De nieuwe club richt zich op mensen die helemaal onderaan de participatieladder staan. Buzz Leiden kiest als hoofdkwartier de BOP in de Willem Klooslaan. “We willen dicht bij de mensen zitten”, zegt directeur Kirsten Zitman.

Podcastmakers Andy Clark en Gerry van Bakel bivakkeerden de afgelopen maanden ook een beetje in de BOP. Om te praten met de mensen die daar komen koffie drinken, mee helpen harken en wieden in de tuin, taalles volgen of weer eens in de spiegel van de kapper willen kijken. In de podcastserie De Ladder komen die bezoekers aan het woord. Over wat ze zoeken in de BOP, wat ze er vinden en wat deze tweede huiskamer voor hen betekent.

Smokkelaars
Voor Kourosh was de eerste Nederlander die hij ontmoette een politieagent in Zevenaar, die was gewaarschuwd dat er asielzoekers aankwamen met de bus. Er volgde een tijd van wachten, veel vragen beantwoorden en nog meer wachten. Kourosh had er toen al een hele reis opzitten. Vanuit zijn vaderland was hij eerst in Turkije terecht gekomen. Daar had hij zijn lot in handen van mensensmokkelaars moeten leggen. Hij had geen idee waar hij terecht zou komen. Het werd Nederland.

Tijdens zijn rondtocht langs verschillende asielzoekerscentra leerde Kourosh zichzelf het kappersvak. Grotendeels door video’s op YouTube te bekijken en vervolgens medebewoners uit het asielzoekerscentrum te gaan knippen. “Ik mocht verder niks, geen opleiding volgen, niet werken”, zegt Kourosh. En haren knippen komt altijd van pas. Hij weet dan nog niet dat hij daar jaren later in Leiden Zuid-West zijn werk van zal kunnen maken.

Vertrouwd
Nadat Kourosh zijn vrijheid terugkrijgt door het generaal pardon, kiest hij voor Leiden als nieuwe woonplaats. Ook hier zat hij ooit in een asielzoekerscentrum. Leiden voelt daarom al een beetje vertrouwd en het is niet zo’n grote stad. Dat argument klinkt vaker als je aan voormalige vluchtelingen vraagt waarom ze in Leiden zijn komen wonen.

De blijdschap over de gekregen status is echter van korte duur. De ervaringen van zijn vroegere leven, de vlucht, de jaren in onzekerheid, hebben hun sporen nagelaten. Kourosh moet heel wat overwinnen om weer levensgeluk te vinden. De aanzet daartoe vindt hij in de buurtontmoetingsplek. Eerst de BOP aan de andere kant van de Churchilllaan, waar hij sociaal werker Marlies Tiepel ontmoet.

Kapsalon
Zij moedigt hem aan de buurtkapsalon op te zetten waar mensen met een smalle beurs zich kunnen laten knippen. Als Buzz Leiden ontstaat en Tiepel de overstap maakt naar de BOP aan de Willem Klooslaan, gaat de buurtkapper mee. Nu heeft hij een heuse kapsalon in het schuurtje van de BOP. Helemaal zelf in elkaar geknutseld, met hand- en spandiensten van andere Buzz-ers, want zo gaat het in de BOP. Iedereen werkt mee.

Kourosh knipt iedereen. Jong en oud, mannen en vrouwen. “Kinderen moeten wel stil kunnen zitten”, zegt hij. Maar als er een vrouw komt met een kind van een jaar, pakt hij toch de tondeuse, zet er een grove kam op en knipt het kindje snel en vakkundig. Ondanks de huilpartij. “Snelste knipbeurt ooit.” Als mensen vaker terugkomen, hoeven ze niet eens te zeggen hoe ze het willen hebben. “Als ik iemand eenmaal heb geknipt, vergeet ik niet meer”, zegt hij vol trots. “Mijn motto is: niet goed haar terug.” Maar het haar zit eigenlijk altijd goed, vinden zijn klanten.

Kijk mee met de BOP-vlog, deel 2.

Dit is deel 2 van de podcastserie De Ladder over de mensen van de BOP in Leiden Zuid-West. Je kunt de De Ladder ook terugvinden in je favoriete podcastapp. Deze serie is tot stand gekomen dankzij een financiële bijdrage van het Leids Mediafonds.