Leefbaar Leiden wil loyaliteitsverklaring van nieuwkomers

Lijsttrekker Daan Sloos van Leefbaar Leiden heeft een notitie geschreven, waarin hij het standpunt van zijn partij over het te voeren Leidse allochtonenbeleid uiteenzet. “Loyaliteit aan de westerse cultuur is een voorwaarde om hier goed te kunnen functioneren en het is dus belangrijk om deze loyaliteit te stimuleren. Leefbaar Leiden wil daarom dat individuele nieuwkomers, maar ook organisaties die hen vertegenwoordigen, zich door loyaliteitsverklaringen aan de westerse spelregels committeren. Wie de spelregels uit andere culturen belangrijker vind dan het burgerschap van Nederland, heeft volgens Leefbaar Leiden geen recht op verblijf in onze stad.” Sloos wil niet direct, naar Rotterdams voorbeeld, een ‘Leiden-wet’ invoeren, maar erkent wel dat het er dicht tegenaan zit.

“Ieder mens heeft recht op een eigen identiteit, maar de voertaal hier is Nederlands. Veel Leidenaars voelen zich onprettig als er overal om hen heen in de hen vertrouwde woonomgeving een onbekende taal wordt gesproken. Alle Leidenaars hebben hetzelfde recht op ontwikkeling en werk. Ouders die hun kinderen in een andere taal opvoeden, belemmeren de kansen van die kinderen op ontwikkeling en werk. Het veroorzaakt ook extra kosten in het onderwijs. Dat geld is op een veel betere wijze aan kinderen te besteden.”

“Allochtone organisaties moeten tijdelijke stations zijn die de mensen de weg wijzen naar het zelfstandig burgerschap van Leiden en ook Nederland,” aldus Sloos die vindt dat zelfstandig burgerschap betekent dat allochtonen zich zondermeer kunnen aansluiten bij Leidse organisaties. “Leefbaar Leiden wijst daarom geïnstitutionaliseerd overleg met bijvoorbeeld Marokkaanse of Turkse organisaties af. Dit handhaaft in feite de ‘status aparte’. Bovendien deugt het niet – in een land met scheiding tussen kerk en staat – dat de gemeente zich laat adviseren door islamitische organisaties. De dominee en de pastoor worden ook niet om raad gevraagd. Daarom wijst Leefbaar Leiden het subsidiëren van organisaties op godsdienstige grondslag ook af.”

Sloos gaat verder: “Voor Leefbaar Leiden is iedereen die zijn handen uit de mouwen wil steken van harte welkom. Voorwaarde is wel dat iedereen de westerse spelregels onderschrijft en in acht neemt. De zogenaamde ‘multiculturele samenleving’ wijzen wij af want zij is geen samenleving in de juiste betekenis van het woord en daarom voor ons een leeg en onbruikbaar begrip. Leefbaar Leiden ziet onze stad als een multi-etnische samenleving waar een gezamenlijke Nederlandse cultuur het bindmiddel moet zijn.”

“Bij het recht op eigen identiteit hoort het recht op vrijheid van godsdienst. Deze godsdienstbeleving kan echter niet op gespannen voet staan met onze westerse leefregels en cultuur”. Het beleven van de eigen godsdienst en cultuur op private grondslag juicht Sloos toe: “Zolang ze niet strijdig zijn met de Nederlandse wet en cultuur.”

Leebaar Leiden wil verder dat door middel van integratieprojecten en cultuuronderwijs aan de burgers, en vooral ook aan leerlingen die het aangaat, geleerd wordt dat zaken als antisemitisme, het aangaan van een huwelijk met een minderjarige of een neef of nicht, homohaat, het slaan van een ongehoorzame vrouw of het geen hand willen geven aan een vrouw zich absoluut niet verdragen met de Nederlandse cultuur of de daaraan van afgeleide wetten. “Overal waar mogelijk en onafhankelijk van de afkomst van burgers moet met kracht worden bevorderd dat geen enkele Leidenaar onze cultuur afwijst of anderszins met de rug naar de Leidse samenleving gaat staan.”

Tenslotte schrijft Sloos dat Leefbaar Leiden aan nieuwkomers niet zomaar dezelfde rechten op uitkeringen wil geven als aan mensen die daar al jarenlang premies voor hebben betaald. Om die reden pleit Leefbaar Leiden voor het invoeren van een systeem met speciale werkvergunningen voor immigranten. Sloos: “Met zo’n werkvergunning mogen immigranten die een bijdrage kunnen leven aan de samenleving hier werken. Ze betalen wel premies maar maken geen aanspraak op sociale voorzieningen. Na een aantal jaren bouwen ze, afhankelijk van de mate waarin ze ingeburgerd zijn, dat recht wel op. Zonder zo’n systeem blijft immigreren te vaak een enkele reis naar de onderklasse.

Leiden Gemeenteraadsverkiezingen 2006