Burgemeester Henri Lenferink: "Het is echt verschrikkelijk druk"

De coronacrisis heeft ons werk op z’n kop gezet. Vergaderen gebeurt online en een praatje bij het koffieapparaat zit er voorlopig niet meer in. Dat geldt ook voor burgemeesters, die juist in deze tijd een cruciale functie hebben. Hoe vullen zij hun rol als burgervader of -moeder in? En hoe blijf je vanuit huis in contact met de inwoners van de gemeente? Deze week bezoeken we elke avond een andere gemeente in de Leidse regio.

Burgemeester Henri Lenferink van Leiden, tevens voorzitter van de Veiligheidsregio Hollands Midden, heeft het drukker dan ooit. Een interview tussendoor kan, maar veel tijd is er niet. “Ik moet even de mensen binnenlaten die filmpjes komen maken voor de lintjesregen”, zijn de eerste woorden in het online gesprek over zijn rol in crisistijd. “Het gaat allemaal achter elkaar door, van ‘s ochtends vroeg tot avonds laat. Het is echt verschrikkelijk.”

Hoe zien die crisisdagen er op dit moment uit?
“Het is sowieso druk met de normale dingen die bij het burgemeesterschap horen. Daarnaast krijg ik veel kleine vragen tussendoor over bijvoorbeeld de universiteit en hogeschool; hoe het met de EL CID-week en examens moet. Maar ik vertegenwoordig onze regio ook landelijk in het Veiligheidsberaad waar wordt gesproken over de coronamaatregelen die nu genomen worden. Daarom kwam vorige week bijvoorbeeld de minister op bezoek, wat ook in de agenda gepast moet worden.”

Zijn dit niet juist ook de dagen waarvoor u burgemeester bent geworden?
“Ik zou liegen als ik zeg dat het er nu niet op aankomt. Natuurlijk wil je zo’n crisis eigenlijk voorkomen, maar voor een burgemeester is het erg interessant. Wat dat betreft is er een toepasselijk spreekwoord: never waste a good crisis. Op dit moment komen er echter ook wel erg veel dingen uit de rest van de regio tussendoor, onlangs nog vrij specifieke vragen vanuit Gouda bijvoorbeeld. We gaan de komende tijd kijken of dat op een andere manier kan, dat die zaken beter worden verdeeld.”

Hoe kunt u op dit moment ook nog het gezicht van de gemeente zijn en de rol als burgervader vervullen?
“Ik moet bekennen dat ik daar wel mee zit. Ik zou graag veel fysieke bezoeken brengen, maar ik wil mensen in bijvoorbeeld het LUMC ook niet van hun werk houden. Als alternatief overweeg ik om een aantal gesprekken via videobellen te organiseren, maar alleen voor mensen die daar ook zelf zin in hebben. Als alternatief voor de uitreiking van de lintjes (die normaal in de Hooglandse kerk plaatsvindt, red.) neem ik een video op die iedereen online en bij jullie op televisie kan bekijken en vrijdag bel ik alle gedecoreerden, dat is wel erg gezellig.”

En voor de ‘gewone’ Leidenaar? Wat kunt u voor hen doen?
“We doen van alles, van een vragenuurtje bij Sleutelstad tot een brief aan de stad of de campagne ‘Slimmer chillen = corona killen’. Maar je moet oppassen dat je niet in clichés terechtkomt, want iedereen zit min of meer in hetzelfde schuitje. Voor verpleeg- en verzorgingshuizen is dat anders. Omdat daar geen bezoek mag komen, heeft die groep het extra zwaar. Ik overleg nu wat we voor deze groep kunnen doen als de maatregelen nog gaan voortduren. En dan zijn er nog de jongeren, die zijn het vaakst in overtreding maar zitten helemaal niet op de burgemeester te wachten. Ik weet niet of het zinvol is om die rol dan tegenover deze groep in te nemen, voor je het weet ben je te Popie Jopie.”

U werkt net als bijna heel Nederland veel thuis. Hoe is dat?
“Door de huidige technische middelen is dat heel goed te doen. Ik denk dat videobellen gaat doorbreken in de toekomst, dat gaan we veel meer doen. Zo nu en dan kom ik overigens nog wel fysiek met anderen bij elkaar. Het Veiligheidsberaad komt bij elkaar in de grote Statenzaal in Utrecht en het regionaal beleidsteam vergadert in Alphen aan den Rijn. Maar het grootste deel van de tijd werk ik thuis. Het is leuk dat mijn vrouw er is, dan kun je gezellig samen lunchen. Daarvoor moet ik overigens wel echt tijd inplannen, want doordat alles vanuit huis is mis je de reistijd of een gezamenlijke werklunch. Sinds deze week staat er een half uur lunchen in mijn agenda.”

Als we wat verder naar de toekomst kijken: bent u klaar voor de anderhalvemetersamenleving?
“Ik verwacht inderdaad dat we gedurende langere tijd afstandsbeperkende maatregelen zullen moeten nemen. Of het altijd die anderhalve meter zal zijn, gaat de tijd ons leren. In sommige situaties moeten we echter wel risico’s gaan nemen. We zullen na moeten denken in welke situaties je aan welke prioriteiten voorrang geeft. Denk bijvoorbeeld aan het openen van de horeca en de inrichting van de terrassen. Die zullen verder uit elkaar moeten, maar hoe verhoudt dat zich tot de economische gevolgen? Daar zitten lastige dilemma’s in.”

Tijdens het stellen van de laatste vraag gaat de telefoon alweer. De plicht roept, blijkt. “Stel je vraag nog maar, als je het niet erg vindt dat ik tussendoor even iets in gang zet.” Het gaat om een een uithuisplaatsingsverzoek, onderdeel van het reguliere burgemeesterswerk. Maar in een tijd van crisis komt dat al snel bovenop andere urgente zaken. Toch die laatste vraag aan een burgemeester in crisistijd dan maar, juist over die werkdruk.

Hoe ontspant u op dit moment nog enigszins?
“Eerlijk? Daar kom ik niet aan toe. Zo heel af en toe probeer ik een stukje te fietsen of te wandelen. Dan ga ik alle Leidse wijken af en kijk ik hoe het daar is, dat is fijn. En ik lees graag. Ik was net begonnen in De Bourgondiërs (Bart Van Loo, red.), maar ik heb al anderhalve week geen pagina meer gelezen.”

Leiden Politiek Burgemeester in crisistijd